Αυτά που έχουμε μέσα μας
ποτέ δε θα τα πούμε.
Γιατί ποια γλώσσα είναι άξια
για να τα μεταφράσει;
Τ’ άπλαστα συναισθήματα
σε τι καλούπι μπαίνουν;
Αυτά που έχουμε μέσα μας
ποτέ τους δε θα γίνουν
φράσεις γραμματικά σωστές
κι ωραία δομημένες.
Αυτά που έχουμε μέσα μας,
μέσα είναι να μείνουν.
Αυτά που έχουμε μέσα μας
ποτέ τους δε θα βγούνε.
Σταλιά-σταλιά ο ωκεανός
ποτέ δε θα στερέψει.
Η κάθε λέξη, βάρκα μας
στο γύρω όλου τού κόσμου.
Β' Έπαινος στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης
τής Εταιρίας Λογοτεχνών και Συγγραφέων Ηπείρου,
με θέμα: "ΤΟ ΑΓΡΑΦΟ ΧΑΡΤΙ ΚΑΙ ΤΟ ΠΟΙΗΜΑ".
5 σχόλια:
Ας είναι, ας μη βγούνε
μου αρέσει να πιστεύω στο ατέρμονο
και στο αδόμητο.
Συγχαρητήρια (επίσης μου αρέσει να διαβάζω τις χαρές σου, well done)
DIMITRIS A.
υπέροχο, μπράβο!! Γράφεις κ μουσική να υποθέσω??
@ Despina:
Γεια σου, φίλη μου.
Σ' ευχαριστώ για το όμορφο σχόλιο.
Γράφω στίχους και τραγουδάω μονάχα...
@ Marios:
Μάριε, εννοείται ότι σ' ευχαριστώ κι εσένα
πάντα...
πολύ ενδιαφέρον το μπλοκ σου
Φίλε Φλεγόμενε,
το σχόλιό σου με ευχαριστεί πολύ!
Σ' ευχαριστώ κι εγώ λοιπόν με τη σειρά μου.
Δημοσίευση σχολίου