Φίλε μου, πρεζόνι...


...πρόσεχε...


Εσύ καλομεγαλώνεις τα ανυποψίαστα παιδιά τους.
Αυτά που όταν σε δουν στο πεζοδρόμιο σε οικτίρουν.





 
Αυτά είχε να πει ο κι ήταν ημέρα

3 σχόλια:

karkinos7 είπε...

Πόσο σκληρή και πόσο αληθινή είναι η ζωή (μάλλον κατάντια),παιδιών χωρίς στήριξη του μυαλού όταν έπρεπε.
Την Καλησπέρα μου.

19 Ιανουαρίου 2011 στις 1:42 μ.μ.
Hfaistiwnas είπε...

Και είναι κρίμα..

19 Ιανουαρίου 2011 στις 6:49 μ.μ.
Μικρές ανάσες είπε...

Μια εικόνα που έχω κάθε μέρα στα μάτια μου δυλεύοντας στο Πολυτεχνείο της Πατησίων...

24 Ιανουαρίου 2011 στις 4:42 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)