Αναμνήσεις από το Sachsenhausen.

Standing at roll call in the grey morning light,

transfixed, I gaze at the wires.

Sparks dance, glowing and bright,

as another friend’s life expires.

How many sparks have I seen thus fly?

Ashes sinking into the moss-covered clay?

How many brave men have I seen thus die?

Might not I also soon choose to end in this way?

(Poem written by a Holocaust victim.)

Όρθιος στο προσκλητήριο μέσα στο γκρίζο φως του πρωινού,

αποσβολωμένος, χαζεύω το συρματόπλεγμα.

Σπίθες χορεύουν, γυαλιστερές και λαμπερές,

καθώς ενός ακόμη φίλου λήγει η ζωή.

Πόσες σπίθες είδα έτσι να πετούν;

Στάχτες να βουλιάζουν μες στον χορταριασμένο πηλό;

Πόσους γενναίους άντρες είδα έτσι να πεθαίνουν;

Μην τάχα σύντομα κι εγώ δε θα μπορούσα τέτοιο τέλος να διαλέξω;

(Γραμμένο από θύμα του Ολοκαυτώματος.)

Μετάφραση:

Δημήτρης Αναγνωστόπουλος.

Photo credits
19 Δεκεμβρίου 1938