Ποιος θα με σπρώξει...



 ...να
ξα-
να-
μπώ 

στις
φω-
το-
γρα-
φί-
ες;

  
Μεγάλωσα πολύ και δε χωράω
στην απεραντοσύνη.



Αυτά είχε να πει ο κι ήταν ημέρα

2 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Φωτό της γης, όμορφη, παιρνώντας με το λεωφορείο στους κάμπους βλέπεις τέτοιες απέραντες χρυσαφί εικόνες.. σου φέρνουν στο μυαλό, τη δουλειά, και το τέλος την θεριστικής περιόδου.. την ξεκούραση του αγρότη που πάλευε τόσο καιρό..
Αχανείς εκτάσεις.. παντού χωράμε, αρκεί να μην θέλουμε να φύγουμε...

3 Φεβρουαρίου 2011 στις 7:16 π.μ.
marios104 είπε...

Mε γοήτευσε αυτή η φράση ,
ειδικά το ερωτηματικό μέρος της
με παγίδευσε.
Και οι φωτογραφίες απορούν μαζί μου.

3 Φεβρουαρίου 2011 στις 3:01 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)