Ας σπάσουμε λοιπόν καρύδια.





Σα να ‘ρθε η ώρα για να σπάσουμε καρύδια, γιαγιά.
Κοίταξε, γέμισε το δέντρο.
Κι έχει ξαπλώσει κι ο παππούς ˙
ποιος θα τινάξει τώρα για ‘κείνον;

Στάσου, θα κάνουμε το άλλο…
Θα με σηκώσεις εσύ στα χέρια σου,
κι εγώ θα φυσήξω έξω μία απ’ τις ψυχές μου.
Κι έτσι θα πέσουν όλα, φύλλα και καρύδια.

Ας σπάσουμε λοιπόν καρύδια.
Τέτοιες ώρες που δεν έχει άλλη ζωή, ας κλειστούμε στην κουζίνα.
Αφού μονάχα το σώμα μας έχουμε δικό μας.
Κι ετούτο, όχι για πλήρη χρήση.
Ας σπάσουμε λοιπόν καρύδια.

Κι ας θυμηθούμε τα τραγούδια τα παλιά
που τα ‘λεγαν οι συμμαθήτριές σου οι Νηρηίδες
κάτω στο τοιχιό.

Ξέρεις, ήμουν στενός φίλος της Ηχούς,
και φυλάω μέσα στον λαιμό μου τα μυστικά αιώνων.
Όμως, ας τα μοιραστούμε οι δυο μας τώρα,
αφού τίποτα δεν ξεκινάει εκεί έξω τέτοια ώρα.

Άσε με να μοιραστώ και την ποδιά σου πάνω στα πόδια μου.
Κι έτσι, δε θα ξέρουμε πού τελειώνεις εσύ
και πού εγώ αρχίζω, γιαγιά μου.

Και μην τα βάζεις με τους γεννήτορές μου
που έχω μείνει ακόμη έτσι.
Ξέρεις πως ήμασταν φτωχοί,
και πιο πολύ ήμασταν μόνοι.
Κι έτσι, περνούσανε τα χρόνια,
κι εγώ δεν έσβησα ακόμα
καμίας τούρτας τα κεράκια.


(Τετάρτη, 02 Φεβρουαρίου 2011)



Εξομολόγηση


Κάποτε παρακάλεσα για κάτι,
ενώ όφειλα σιωπηλά να παλέψω...

Είπα: «Θέλω να είσαι φίλος μου».

Ο στίχος.


Μόλις συνειδητοποίησα ότι έχω γράψει έναν στίχο
που κλείνει μέσα του όλη μου τη ζωή.

Εντάξει λοιπόν;
Μπορώ επιτέλους να πεθάνω;



C'est quoi, amoureux ?


L’homme de sa vie
(Scénario :  Zabou Breitman & Agnès de Sacy)




FRÉDÉRIC :
T’as jamais été amoureux ?

HUGO :
Je suis amoureux quand je fais l’amour.
J’aime avoir envie et j’aime faire.
C'est quoi, amoureux ?

FRÉDÉRIC :
Heu… Tu penses à l’autre…
T’as envie de le voir tout le temps…
Tu rêves de le prendre dans tes bras…
J’sais pas… Tu veux partager ta vie avec…
Amoureux, quoi.

HUGO :
Quoi, t’es obsédé par l’autre…
Tu vis plus s’il est pas dans les parages… s’il a pas donné de nouvelles…
Il te manque même quand il est là…
Tu penses qu’il t’aime pas ; moins que toi…
Tu veux des preuves. T’as peur de le perdre.
T’es dépendant, malheureux, anxieux…
Alors, non, j’ai jamais été amoureux, et je souhaite pas tomber amoureux…

FRÉDÉRIC :
Ouais, mais quand même…

HUGO :
Tomber amoureux…
Être à terre…
Je ne suis jamais tombé.




Ma vie à l'envers  
Στίχοι / Μουσική / Ερμηνεία: Anna Chalon  

Πάντα θα ντρέπομαι να πω...


Πάντα θα ντρέπομαι να πω ότι διαβάζω ποίηση.

 

Όση και να διαβάσεις, ποτέ δε θα 'ναι αρκετό
ώστε να μπορείς να το ισχυρίζεσαι κιόλας.

 


η συγκίνησή σου


Αν δεις πως έχασες τη συγκίνησή σου,
αναλογίσου τι 'ναι αυτό που έχεις απογίνει.


Και με δάκρυ φλογισμένο προασπίσου
όση σου απέμεινε από τη θεϊκή σου φύση.



Μαλακία.


Εντάξει, κάποια μαλακία θα έκανα κι εγώ...


Αλλά κι Εσύ,
ήταν ανάγκη να με μεταμορφώσεις σε άνθρωπο;