Buonanotte, fiorellino!


Τι θα γίνει με 'μένα;


Ξυπνάω κι ονειρεύομαι.



Il granturco nei campi è maturo, ed ho tanto bisogno di te!
La coperta è gelata, l'estate è finita.
Buonanotte! Questa notte è per te...

Buonanotte, fiorellino
Στίχοι / Μουσική / Ερμηνεία: Francesco De Gregori

Παραμορφωμένοι πρίγκιπες...

... σ' ένα μακρύ αγκάθι επάνω.

Ένα πελώριο τείχος συκοφαντίας εις βάρος μας υψώνεται στη Σπιναλόγκα, ώστε να μας θεωρούν οι άλλοι άνθρωποι σαν κάτι αλλιώτικο από όλους.


Εμείς, όμως, δε θέλουμε ούτε να μας απεχθάνονται ούτε να μας συμπονούν. Εμείς έχουμε ανάγκη από το ωραίο αίσθημα, την αγάπη. Αγάπη σε έναν άνθρωπο που έπαθε ένα ατύχημα και όχι ότι αποτελεί ένα φαινόμενο, ένα αλλιώτικο είδος ανθρώπου. Γιατί κι εμείς είμαστε άνθρωποι που έχουμε τα ίδια αισθήματα, τα ίδια ιδανικά και δε θέλουμε να μας θάψουνε σε κάποιον άλλον κόσμο ξεχωριστό σε αυτόν τον κρανίου τόπο που ζούμε.
 
Ίσως μέσα σας να σας γεννιούνται τα αισθήματα της λύπης. Μας λυπάστε για την αρρώστια. Όμως, νομίζω ότι πρέπει εμείς να λυπούμεθα για εσάς. Γιατί εάν μια μάντρα, ένα τείχος μάς χωρίζει από τη ζούγκλα της ζωής, εμείς βρήκαμε τον στόχο του ανθρώπου μέσα εδώ, στο καμίνι της αρρώστιας και της απομόνωσης.
Ξεσηκωθείτε όλοι και ο καθένας χωριστά να παίξει τον ρόλο του σε αυτό το σκληρό παιχνίδι που λέγεται ζωή. Που είναι χωρίς έλεος σήμερα. Σταματήστε τώρα που είναι καιρός. Σταματήστε. 

Επαμεινώνδας Ρεμουνδάκης
(Αποσπάσματα λόγου)

καγκελόπορτα.


Μην κλείνετε την καγκελόπορτα.


Ξέρω καλά να περιορίζομαι.



Photo credits:
Προσωπικό αρχείο (Χωτούσσα)

quand je suis là.



PERSÉCUTION
(Scénario : Anne-Louise Trividic & Patrice Chéreau)

 
DANIEL

Tu me dis que
tu ne sais pas
si tu m’aimes
quand je suis là,
c’est ça ?


SONIA

Oui. Quand tu es là,
je ne sais pas,
je sais moins…
Mais c’est intéressant
aussi, je ne dis pas…

DANIEL

… Quand je suis là ? …
Mais tu crois qu’on peut
dire des trucs pareils
et que ça fait pas
des ravages ? ... Merde !


SONIA

De près, c’est vrai,
je trouve parfois que
c’est… compliqué…
Peut-être oui,
c’est ça que je dis.


Είναι ελεύθερος ο Max...



Βάζει μαγεία, αβίαστα, σε ό,τι κάνει.
Χαμογελάει εύκολα˙ και στους ηλίθιους ακόμη.
Περνάει καλά. Δεν πέφτει ποτέ στις παγίδες.
Δεν αφήνει να τον θαμπώσουν τα νέον του λούνα παρκ.
Ζει τη ζωή του χωρίς ν’ ασχολείται με τις γκριμάτσες
που κάνουν γύρω του τα ψάρια μέσα στο δίχτυ. 

Είναι ελεύθερος ο Max... 
Κάποιοι λένε κιόλας πως τον είδαν να πετά...

Δουλεύει λιγάκι, όταν το κορμί του είναι σύμφωνο.
Μη σκας για ‘κείνον, ξέρει να μοιράζει τις δυνάμεις του.
Στο καλάθι με τα καβούρια, δεν το παίζει αστακός.
Δεν κοιτά πάση θυσία να κάνει μπουρμπουλήθρες μες στον βούρκο.

Κοιτάζει γύρω του με μάτια όλο αγάπη.
Πριν καν πεις οτιδήποτε, σ’ έχει ήδη αγαπήσει.
Δεν κάνει θόρυβο, δεν του αρέσουν οι τυμπανοκρουσίες.
Μα το μαρμάρινο άγαλμα τού χαμογελάει στην αυλή.

Και φυσικά όλα τα κορίτσια τού κάνουν τα γλυκά μάτια.
Εκείνος, για να τα ευχαριστήσει, τους λέει ιστορίες.
Τα πηγαίνει πέρα απ’ τα χωράφια,
να καβαλήσουν τους μονόκερους στο σούρουπο.

Καθώς δεν έχει τα λεφτά να το παίξει ταξιδευτής,
συχνά μιλάει στους κατοίκους της καρδιάς του.
Τι λένε μεταξύ τους; Αυτό πρέπει να μάθουμε,
για να ‘χουμε όπως εκείνος τόση αγάπη στη ματιά μας.



Στίχοι / Μουσική / Ερμηνεία: Hervé Cristiani. (1981)
Απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος

Φίλοι, προδοτικοί μου φίλοι


ΓΙΩΡΓΟΣ Κ. ΚΑΡΑΒΑΣΙΛΗΣ              ΠΡΟΘΑΛΑΜΙΟ



Τρίπολιςρκαδίας, 1975

Φίλοι, ἂς μπῶ στὸ πατρικό μου σπίτι
Μὲ τὸ πλακόστρωτο, τὰ κεραμίδια, τὰ μοσχάτα.
Τοῦ ἔρωτα ἡ ἀναμονὴ εἶναι πλατιὰ μεγάλη.
Πόσο πιὸ δῶ πόσο πιὸ κεῖ ἀπ’ τ’ ὄνειρο βρισκόμαστε.
Χρέη ἀφανισμῶν ποὺ παραγράφονται καὶ στὸ πλατύσκαλο
Ἀπάνω σὲ πατημασιὲς σβησμένες ξεδιπλώνομαι,
Κυλῶ στοῦ πόθου μου τὴ μήτρα.
Δωμάτια μὲ διασταυρούμενα φυλλώματα,
Φιλλύρες ἄκοπες ἀκόμα κι ἀπ’ τὸ θάνατο•
Ἥλιε, ἥλιε ποὺ λάμνεις σ’ ὀρθάνοιχτα παράθυρα
Στὴν Τρίπολη κοιτάζω τὴν Καστέλλα
Διακόσια τόσα χρόνια ποὺ μοῦ περιμένουν τὴ σπορά,
Ταφές καὶ γέννες λίγο πρὶν τον ἔρωτα.
Φίλοι• μιλῶ μὲ στόμα ἀξεδίψαστων νεκρῶν.
Στοὺς τάπητες καὶ στὰ κεντήματα θὰ ντύσω τὴ μορφή μου,
Στὴ σκόνη, σὲ παμπάλαιες χειρονομίες, σὲ πρόσωπα λησμονημένα.
Ἡ ἔξοδος τῆς σάρκας μου πρὸς τὴν ἐλευθερία,
Ἐδῶ.
Φίλοι, προδοτικοί μου φίλοι, μαρτυρεῖστε
Σ’ ὁλόκληρη τὴν οἰκουμένη
Πόσο πιὸ δῶ, πόσο πιὸ κεῖ ἀπ’ τ’ ὄνειρο βρισκόμαστε.


Από τη συλλογή Καλλιέργεια αἵματος, Γνώση, 1984


ΜΗΝΥΜΑ






Σιώπα.

Και να θυμάσαι

με πόση δοκιμασία απόχτησες

την αρετή ν' αγαπάς.


 
 
 
 
 
 
(Τρίπολη, 1916 - Αθήνα, 1979)
 

γράφοντας


Τον διάλογο επιζητούμε γράφοντας, αποφεύγοντας όμως έτσι να έχουμε το εμπόδιο της παρουσίας τού συνομιλητή, που εκθέτει σε μόλυνση την ιερότητα και του νοερού.


...είπε η Κική Δημουλά
στον Κώστα Κατσουλάρη.
(BOOK PRESS, 07/08 2010)


ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΑΝΟΥΣΑΚΗΣ 
Εσωτερικό Αθηναϊκού Σπιτιού (1955)