Βάζει μαγεία, αβίαστα, σε ό,τι κάνει.
Χαμογελάει εύκολα˙ και στους ηλίθιους ακόμη.
Περνάει καλά. Δεν πέφτει ποτέ στις παγίδες.
Δεν αφήνει να τον θαμπώσουν τα νέον του λούνα παρκ.
Ζει τη ζωή του χωρίς ν’ ασχολείται με τις γκριμάτσες
που κάνουν γύρω του τα ψάρια μέσα στο δίχτυ.
Είναι ελεύθερος ο Max...
Κάποιοι λένε κιόλας πως τον είδαν να πετά...
Δουλεύει λιγάκι, όταν το κορμί του είναι σύμφωνο.
Μη σκας για ‘κείνον, ξέρει να μοιράζει τις δυνάμεις του.
Στο καλάθι με τα καβούρια, δεν το παίζει αστακός.
Δεν κοιτά πάση θυσία να κάνει μπουρμπουλήθρες μες στον βούρκο.
Κοιτάζει γύρω του με μάτια όλο αγάπη.
Πριν καν πεις οτιδήποτε, σ’ έχει ήδη αγαπήσει.
Δεν κάνει θόρυβο, δεν του αρέσουν οι τυμπανοκρουσίες.
Μα το μαρμάρινο άγαλμα τού χαμογελάει στην αυλή.
Και φυσικά όλα τα κορίτσια τού κάνουν τα γλυκά μάτια.
Εκείνος, για να τα ευχαριστήσει, τους λέει ιστορίες.
Τα πηγαίνει πέρα απ’ τα χωράφια,
να καβαλήσουν τους μονόκερους στο σούρουπο.
Καθώς δεν έχει τα λεφτά να το παίξει ταξιδευτής,
συχνά μιλάει στους κατοίκους της καρδιάς του.
Τι λένε μεταξύ τους; Αυτό πρέπει να μάθουμε,
για να ‘χουμε όπως εκείνος τόση αγάπη στη ματιά μας.
Στίχοι / Μουσική / Ερμηνεία: Hervé Cristiani. (1981)
Απόδοση στα Ελληνικά: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος