Αναμνήσεις από το Sachsenhausen.


Standing at roll call in the grey morning light,
transfixed, I gaze at the wires.
Sparks dance, glowing and bright,
as another friend’s life expires.
How many sparks have I seen thus fly?
Ashes sinking into the moss-covered clay?
How many brave men have I seen thus die?
Might not I also soon choose to end in this way?

(Poem written by a Holocaust victim.)


Όρθιος στο προσκλητήριο μέσα στο γκρίζο φως του πρωινού,
αποσβολωμένος, χαζεύω το συρματόπλεγμα.
Σπίθες χορεύουν, γυαλιστερές και λαμπερές,
καθώς ενός ακόμη φίλου λήγει η ζωή.
Πόσες σπίθες είδα έτσι να πετούν;
Στάχτες να βουλιάζουν μες στον χορταριασμένο πηλό;
Πόσους γενναίους άντρες είδα έτσι να πεθαίνουν;
Μην τάχα σύντομα κι εγώ δε θα μπορούσα τέτοιο τέλος να διαλέξω;

(Γραμμένο από θύμα του Ολοκαυτώματος.)


Μετάφραση:
Δημήτρης Αναγνωστόπουλος.

Photo credits
19 Δεκεμβρίου 1938

2 σχόλια:

Hfaistiwnas είπε...

Θλιβερό..
Καλημέρα..

Leviathan είπε...

πολύ θλιβερό...

Χρόνια πολλά και καλά Χριστούγεννα! Αγάπη, χαρά, ευτυχία και πρώτα απ' όλα υγεία εύχομαι σε εσένα και αυτούς που αγαπάς! Να περάσεις υπέροχα!!! Πολλά φιλιά!