Αυτός που με κατοικεί είναι ένας περίεργος,
snob ποιητής του περασμένου αιώνα.
(Σας γράφω αυτά τα λίγα λόγια τώρα που προλαβαίνω.
Όπου να 'ναι, θα ξυπνήσει πάλι μέσα μου εκείνος.)
Εγώ, να ξέρετε, δεν έχω απαιτήσεις.
Έχω, όμως, να δώσω λόγο σ' εκείνον.
Είναι που εκείνος τα βλέπει όλα από μέσα προς τα έξω,
και μ' αναγκάζει να φροντίζω ώστε κι εσείς
- που τα βλέπετε όλα από έξω προς τα μέσα -
να μη χάνετε τίποτα από την εικόνα.
2 σχόλια:
Το πάντρεμα του παλιου με τον νεο...ειναι πολυ ενδιαφερον!
Καλημερα
Τι ωραίος σνομπ!
Μήπως πιάσατε (ακριβώς όμως) το σφυγμό του;
Μου αρέσει όλο και περισσότερο η οπτική σας,
καθώς πηγαίνω προς τα πίσω.
Όμως, δεν γίνεται να σχολιάσω -αν και πολύ θα ήθελα-
όσα με έλκουν σα μαγνήτης.
Θα ήταν κατά κάποιον τρόπο βαρετό αλλά και κατάχρηση
φιλοξενίας.
Ωστόσο, έχει μεγάλο ενδιαφέρον για μένα
ο τρόπος που γράφετε, (που σκέφτεστε, μάλλον).
Εντέλει, αυτήν την πλευρά σας είναι που (νομίζω ότι)
ανακαλύπτω μέσα από την οπτική σας.
ΥΓ. Η μεστή νοημάτων συντομία σας είναι κόντρα
στη (γλυκανάλατη) φλυαρία των περισσότερων μπλόγκς.
Κι αυτό βεβαίως σας δίνει πόντους...
(Αν μου επιτρέπετε...)
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου