Φίλε,
το «Εγώ, αυτός είμαι!» θα σε καταδικάσει σε αιώνια μοναξιά. Ψηλή μοναξιά.
Συμπαγή. Αυτή που χτίζεται τώρα στα πόδια σου και θα τη δεις αργότερα να σε
κυκλώνει. Όταν θα ‘χουν πέσει πια όλα τα φιλαράκια σου.
Γιατί δε θα ‘χουν πάρει
τίποτα από τις ρίζες σου. Δε θα τους έχεις δώσει ουσία να σ’ ομορφαίνουν.
Η
συνύπαρξη θέλει μια τόση δα αυτοθυσία… Μια μικρή υπόκλιση προς τον Άλλο. Εκεί
είναι ο ηρωισμός σου.
Και, αλίμονο, μη δώσεις
χώρο˙ μη φιλοξενήσεις τον Άλλο
στον κόσμο σου, αν δεν έχεις την έννοια να μπεις κι εσύ στον δικό του.
Κι
εγώ που σου τα λέω τώρα αυτά, μπορεί να είμαι ένα διψασμένο φιλαράκι, έτοιμο να
κοπεί.
1 σχόλιο:
"Η συνύπαρξη θέλει μια τόση δα αυτοθυσία… Μια μικρή υπόκλιση προς τον Άλλο. Εκεί είναι ο ηρωισμός σου.
Και, αλίμονο, μη δώσεις χώρο˙ μη φιλοξενήσεις τον Άλλο στον κόσμο σου, αν δεν έχεις την έννοια να μπεις κι εσύ στον δικό του."
Εκπληκτικό το πόσο αλλάζει η ζωή μας όταν, βγαίνοντας από το τεράάααστιο Εγώ μας κάνουμε μικρά δειλά βηματάκια προς τον Άλλο. Όπως πολύ ωραία το θέσατε.
Ή, όπως το λέει ο Ποιητής:
"Η κάθε λέξη είναι μια έξοδος
για μια συνάντηση, πολλές φορές ματαιωμένη,
και τότε είναι μια λέξη αληθινή, σαν επιμένει στη συνάντηση."
Γ. Ρίτσος, «Παρενθέσεις»
ΥΓ. Η αίτηση-παράκλησή μου για μια απάντηση συνίσταται στο εξής:
"Πάρε τη λέξη μου, δώσε μου το χέρι σου" (Εμπειρίκος)
κ.κ.
Δημοσίευση σχολίου