Félix

« The world is a stage » a dit Shakespeare.
Que d’acteurs mal distribués!

«Ο κόσμος είναι μια σκηνή» είπε ο Σαίξπηρ.
Μα πόσο ατυχής η διανομή των ρόλων!

Un étranger m’a dit que mon voisin avait la plus belle voix du monde.
Quand donc découvrirai-je les choses par moi-même ?

Ένα ξένος μού ‘πε ότι ο γείτονάς μου έχει την πιο όμορφη φωνή τού κόσμου.
Πότε θα μάθω επιτέλους ν’ ανακαλύπτω τα πράγματα από μόνος μου;

Quand vous êtes heureux, vous ne vous défendez pas.

Όταν είσαι ευτυχισμένος, δεν αμύνεσαι.

Les bons livres ne restent pas neufs.
Comme les bons hommes, on les use vite.

Τα καλά βιβλία δεν παραμένουν καινούργια.
Όπως οι καλοί άνθρωποι, γρήγορα χρησιμοποιούνται.

Les oreilles ont des murs.

Και τ’ αφτιά έχουν τοίχους.

On court à celui qu’on aime.

À celui qui nous aime, on marche.

Σ’ αυτόν που αγαπάμε, πάμε τρέχοντας.

Σ’ αυτόν που μάς αγαπά, πάμε περπατώντας.

Les sentiments prennent racine comme les herbes.
Il faut le terrain.

Τα συναισθήματα ριζώνουν όπως τα χόρτα.
Απαιτείται έδαφος.

Abuse du présent.
Laisse le futur aux rêveurs et le passé aux morts.

Εκμεταλλεύσου το παρόν.
Άσε το μέλλον στους ονειροπόλους και το παρελθόν στους νεκρούς.

Elle n’est pas manquée ta vie,
si tu aides les autres à réussir la leur.

Δεν πήγε χαμένη η ζωή σου,
αν βοηθάς τούς άλλους να τα καταφέρουν στη δική τους.

Chaque pomme est une fleur qui a connu l’amour.

Κάθε μήλο είναι ένας ανθός που γνώρισε τον έρωτα.

Quand il tombe, l’arbre fait deux trous.
Celui dans le ciel est plus grand.

Όταν πέφτει, το δέντρο ανοίγει δύο τρύπες.
Αυτή στον ουρανό είναι μεγαλύτερη.

Toute la nuit, la lumière est restée allumée chez la lune.

Elle est peut-être malade.

Όλη νύχτα, το φως ήταν αναμμένο στο φεγγάρι.

Θα ‘ναι άρρωστο, φαίνεται.

On reconnaît la poésie en y goûtant, comme l’eau.

La très pure coule dans la solitude du cœur de l’homme.

Την ποίηση την καταλαβαίνεις στη γεύση, όπως το νερό.

Η πολύ καθαρή αναβλύζει στη μοναξιά μες στην καρδιά τού ανθρώπου.

Je n’ai pas vu toutes les merveilles du monde,
mais j’ai sûrement vu la plus belle et c’est mon pays.
Où que je sois sur terre, je l’emporte dans ma guitare.

Δεν έχω δει όλα τα θαύματα τού κόσμου,
μα σίγουρα έχω δει το ομορφότερο, κι αυτό είναι ο τόπος μου.
Όπου κι αν βρίσκομαι πάνω στη γη, τον κουβαλάω μες στην κιθάρα μου.

Δεκατέσσερις σκέψεις από το σημειωματάριο

τού ποιητή και τραγουδοποιού Félix Leclerc (1914-1988).

Le calepin d’un flâneur

Montréal: Fides, 1961.

© Απόδοση: Δημήτρης Αναγνωστόπουλος