Χαζό πράμα ο έρωτας.






Πώς ν' αξιολογήσω την ανάγκη μου να είσαι 
μόνο για 'μένα;
Να μην έχεις παρτίδες με άλλους.
Και πώς να τη χειραγωγήσω;

Εσύ είσαι για να μοιράζεσαι,
κι εγώ όχι για να παρακαλώ.
Έχω και μια λογική. Έναν εγωισμό, που να πάρει!

Μου μένει όμως η ανάγκη.
Πέρα από κάθε λογική.

Ποια λογική άλλωστε;
Αντιγνωμείς, και καταρρέουν όλα μου τα στερεώματα.
Και πώς μ' αρέσει...
Είναι ωραία να βλέπεις τον ρεαλισμό σου να γκρεμίζεται.

Και ποιος μαλάκας πετάχτηκε πρώτος και είπε «έρωτας»;

Θα 'θελα πολύ να σε γνώριζε ένας φίλος μου…
Ο Σίγκμουντ.
Όμως, είχε περίεργες ιδέες. Και πέθανε.



Είναι χαζό πράμα ο έρωτας. 
Όταν δεν είναι πράξη.

Να, για παράδειγμα, με σκέφτομαι στο μπάνιο σου να ρίχνω λίγο πρωινό νερό στο πρόσωπό μου. Εσύ πλησιάζεις και με κοιτάς μέσα από τον καθρέφτη. Χαμογελάς… – Δεν έχω πιο πολλά. Έτσι συνήθισα. Παντού όπου ονειροβατήσω, με καταδιώκει ένας καθρέφτης. Να 'ταν αλλιώς, θα γύριζα και θα σε φιλούσα χωρίς έλεος.



Ψεύτης καιρός για λίγη παραπάνω αλήθεια.

Και δε με ανησυχούν όσα θα σβήσω από αυτά που γράφω, αλλά όσα δεν τολμώ ακόμη και να τα γράψω για να τα σβήσω μετά.



Και πόσο ασήμαντα όλα, τώρα που είδα πως τυχαίο δεν υπάρχει.

Όλα ήτανε να γίνουν.



Και ποιο μακρύ ταξίδι θα με έκανε να ξεχάσω;
Όπου κι αν πάω, ο ήλιος αρπακτικό.
Προαιώνια κατάρα, ο ήλιος. – Ουδέν κρυπτόν.
Κι ό,τι φοβάμαι, εγώ το σέβομαι.



Όσο περιμένω μήνυμά σου, σκέφτομαι την απάντηση που θα σου στείλω.
Κανείς δεν είπε ότι θα στείλεις, όμως εγώ περιμένω.



Μ' αρέσει να με ξεχνάω όταν σε παρακολουθώ να μιλάς και να πάλλεσαι.
Δε μ' αρέσει που εσύ το ξέρεις.
Δε θέλω να ξέρεις ότι μπορείς ακόμη και να με ελέγξεις.
Αλλά, σε παρακαλώ, συνέχισε να το κάνεις...


Με την ευκαιρία, να σου πω: Δε με νοιάζει καθόλου αυτό το Κράτος. Δε με νοιάζει η Ελλάδα. Δεν την ξέρω αρκετά για να με νοιάζει. Ούτε εκείνοι που την κυβερνούν για χάρη μου την ξέρουν. Εγώ δε διάλεξα τίποτα. Δεν έκανα κανέναν. Εμένα με νοιάζουν μόνο εκείνοι όσους γνωρίζω. Ή που θέλω διακαώς να μάθω. Ας μην ξαναμιλήσουμε λοιπόν για την Ελλάδα. Ζούμε άλλωστε σε κόσμους πολύ πιο όμορφους από μια χώρα που καίγεται κάθε καλοκαίρι και αγνοείται κάθε χειμώνα.



Ας μιλήσουμε για 'σένα...




6 σχόλια:

Kl είπε...

Κι ό,τι φοβάμαι, εγώ το σέβομαι.
Όμορφα τα λες.

Ανώνυμος είπε...

"..Και δε με ανησυχούν όσα θα σβήσω από αυτά που γράφω, αλλά όσα δεν τολμώ ακόμη και να τα γράψω για να τα σβήσω μετά.."
πολύ καλό.

Hfaistiwnas είπε...

Πωπω.. έρωτας που ανάβει..

Seirios είπε...

Μα έχεις έναν μοναδικό τρόμο να με συγκινείς μέσα από τα κείμενά σου! ΣΤο έχω πει πολλάκις, σε σημείο που θα γίνω γραφικός... μα κάθε φορά δέχομαι όλο κ περισσότερη συγκίνηση!

Θαρρώ πως έρωτας είναι ο κόμπος ή το φτερούγισμα που νιώθεις στο στομάχι κάθε φορά που φέρνεις σαν εικόνα στο νου σου το ποθητό πρόσωπο... είναι το πελώριο κύμα αισιοδοξίας ή απαισιοδοξίας που σε κατακλύζει και δεν μπορείς να το ελέγξεις...

Κοίτα να ζήσεις το όλα όσα έρχονται...χαίρομαι πολύ αν έχεις ερωτευτεί!

Σε φιλώ
Σείριος

sonia είπε...

"Να 'ταν αλλιώς, θα γύριζα και θα σε φιλούσα χωρίς έλεος".

Χαίρομαι που σε βρήκα (μέσω του seirios!). Γράφεις ωραία κι αληθινά :)

Papillon είπε...

'Εσύ είσαι για να μοιράζεσαι,
κι εγώ όχι για να παρακαλώ.'

k*a*t*a*p*l*i*k*t*i*k*o!! Polu ali8ino, grafeis exsairetika!! Xairomai pou 'skontapsa' epano sou.. apo ton Jo-kok!

Kalimera!