Να βγει η αυγή

μένω ως αργά

επαγρυπνώ…

τέλειωσε η μέρα – αρχίζει η μέρα

κι εγώ στη μέση, ασφαλής

με μουσικές και με καπνό

την ώρα της ανατολής

κάτι να φέρει λίγο αέρα επιθυμώ

δεν ησυχάζω…

και τη ζωή καταδικάζω

που αδυνατεί να δώσει λύση

να βγει η αυγή και να μιλήσει

να βγει η αυγή και να μου πει

προς τι του κόσμου η σιωπή

κι άλλο πρωί

διπλό καφέ…

έρχεται η μέρα – φεύγει η μέρα

κι εγώ στη μέση, στο κενό

δε βγάζει κάπου, αδερφέ

τις νύχτες μου έτσι να περνώ

κι όσο με παίρνεις παραπέρα, πόθε κρυφέ

δεν εστιάζω…

ό,τι αγαπώ καταδικάζω

που δεν μπορεί να με κρατήσει

να βγει η αυγή να μ’ αντικρίσει

να βγει η αυγή και να με δει

ποιος την μπορεί τόση ντροπή;

Όπως δημοσιεύθηκε
στο ηλεκτρονικό περιοδικό ΛΥΚΟS.

Photo credits