Περιφερειακός Δακτύλιος
Τα μαγαζιά είναι ακόμα κλειστά και μού αρέσει να διαβάζω τα κακογραμμένα κι ανορθόγραφα συνθήματα που διακρίνονται πάνω στα ρολά. Πολλά σχολιάζουν αθλητικά γεγονότα που βράζουν, φωτιά και λάβρα, από μεροληψία, άλλα φιλοσοφούν πάνω στον έρωτα και καμιά φορά μεταβάλλονται καθώς προχωράει ο δρόμος και η ώρα.
Έτσι, για παράδειγμα, μού έτυχε να κατασκοπεύσω την πικρή ιστορία με τον Ψύλλο και την Ψιψίνα˙ τα πρώτα παθιάσματα, τα παινέματα, τους όρκους, τις πρώτες διαφωνίες, τους καβγάδες. Αυτά τα παιδιάστικα ονόματα με έκαναν να χαμογελώ, μού κάνανε πιο ευχάριστη τη διαδρομή, ή έστω λιγότερο κοπιαστική.
Σκεφτόμουν πως κι εμένα θα μού άρεσε να αποκαλώ Ψιψίνα τη γυναίκα μου˙ κι αν αυτό δε συμβαίνει, είναι από αμηχανία, γιατί οι κρόταφοί μου έχουν πια αραιώσει και ο χρόνος φεύγει ολοταχώς.
Όταν διάβασα πάνω στο τελευταίο ρολό τού δρόμου πως η Ψιψίνα αγαπάει τον Ταυρομάχο, ενοχλήθηκα, κι από τότε, κάθε φορά που φτάνω σ’ εκείνο το σημείο, πιάνω τον εαυτό μου να κοιτάζει πάντα ίσια μπροστά.
Πολύ συχνά υπάρχουν και ζωγραφισμένα ανδρικά όργανα που στάζουν, μοναχικά, σαν τους άνδρες και τις γυναίκες που αυτήν την ώρα ξεχύνονται στο φως τής ημέρας μέσα από τις κοιλιές των σπιτιών.
Marco Lodoli, Grande Raccordo, Bompiani, 2000.
(Απόσπασμα)
Ιστορίες μέσα απ' το καλειδοσκόπιο. Σύγχρονα ιταλικά διηγήματα. Μετάφραση από τους φοιτητές τού Διαπανεπιστημιακού Διατμηματικού Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών «Μετάφραση – Μεταφρασεολογία» τού Πανεπιστημίου Αθηνών. Επιμέλεια: Φανή Καζαντζή,
εκδ. Περίπλους & Πανεπιστήμιο Αθηνών, 2005.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου