Η μετάφραση από ξένες γλώσσες είναι σα να μεταφέρουμε στον τόπο μας ένα ελάχιστο από- σπασμα ενός ολόκληρου κόσμου, του κόσμου της γλωσσικής έκφρασης -θα έλεγα της ποιητικής τάξης- όπου ανήκει το ποίημα. Και αν πάρω την περίπτωση ενός ακραίου αναγνώστη, μου φαίνεται κάποτε ότι η προσπάθειά του πρέπει να μοιάζει μ' εκείνη του φυσιοδίφη, που από το τυχαίο εύρημα ενός σπονδύλου είναι υπο- χρεωμένος ν' ανασυστήσει ένα ολόκληρο προκατακλυσμιαίο θηρίο. ...έγραψε ο Γιώργος Σεφέρης.
(Αντιγραφές, εκδ. Ίκαρος, 1978)
Η μετάφραση δε θα σου ανοίξει καν την π ό ρ τ α. Μονάχα μια μικρή χαραμάδα ώστε να δεις στο περίπου τι έχει από μέσα.
Από 'σένα εξαρτάται αν θα βάλεις το χέρι πάνω στο πόμολο, και ως πού θα βαδίσεις περνώντας το κατώφλι.
Άπαξ και μπήκες, έσμιξες τουλάχιστον δυο κόσμους μέσα σου.
1 σχόλιο:
Και απο την χαραμάδα της πόρτας,μπαίνει αυτό το φως που ενώνει τους δύο κόσμους σε μια ψυχή σε μια πορεία που επιλέγουμε σαν το πόμολο,με τον υπτιασμό του χεριού δεξιού ανοίξει την αριστερή πόρτα...(συμβολισμός: δεξί χέρι - αριστερό μέρος της καρδιάς - σε κίνηση απο τον τετράγωνο υπτιαστή μυ - ύπουλη κίνηση).
Την Καλημέρα μου.
Όμορφη Κυριακή να έχεις.
Δημοσίευση σχολίου