Όπως μυρίζει το άδειο σπίτι
Φρεσκοβαμμένο, με νέο ιδιοκτήτη
Όπως πλησιάζει λίγο ο χειμώνας
Οι απουσίες μοιάζουν αιώνας
Όπως μυρίζει το μανταρίνι
Έτσι θυμάμαι κι εγώ εκείνη
Έντονο τ’ άρωμα μού 'χει μείνει
Έτσι όπως λούζεται φως η κουζίνα
Έτσι θυμάμαι κι εγώ όλα εκείνα
Πράγματα, λόγια˙ μικρά, μεγάλα
Κάθε σκαλί που είχε η σκάλα
Όταν μυρίζει το μανταρίνι
Δάκρυα στα μάτια μου όταν αφήνει
Τότε θυμάμαι κι εγώ εκείνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου