Η πόρτα: Νοσταλγία

Νοσταλγία

Η νοσταλγία καλπάζει˙

ένα μαύρο αγέρωχο άλογο

με ολόλαμπρα μάτια.

2 σχόλια:

Seirios είπε...: Μόνο τα ακόλουθα σκέφτηκα διαβάζοντας τούτη την ανάρτηση σού!

Α] VII.

Στόν Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί
Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στή θάλασσα

Μέ κρεβάτι μεγάλο καί πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μές στ’άπατα μιάν ηχώ
Νά κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδειο.

Οδυσσέας Ελύτης <>

β] η Βέρα Βαζιτζίανου σε τούτη την απόλυτη - εξαιρετική ερμηνεία!

http://www.youtube.com/watch?v=PHasXL9gXro

καλό βράδυ και καλή βδομάδα!

χαιρετώ σε!; 27 Ιουνίου 2010 στις 11:25 μ.μ.
Dimitris A. είπε...: Σείριε, σ' ευχαριστώ για το σχόλιο!
Τόσο ενδελεχές!
Αν και η ανάρτησή μου, τόσο απλή.

υ.γ.: Περίμενα ωστόσο να μου στείλεις. :))
Θα τα πούμε...; 28 Ιουνίου 2010 στις 12:03 π.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)