Συνωμοσίες

 Τις φοβάμαι τις συνωμοσίες τού Σύμπαντος.
Μα πιο πολύ
αυτές των ανθρώπων φοβάμαι.
Ώρες-ώρες περνάει απ’ το μυαλό μου
ότι η ζωή μου δεν είναι παρά μια τέτοια συνωμοσία.


Ποιο θα ήταν, όμως, το όφελος;
Εξάλλου, όλοι με την ίδια βάρκα δε βουλιάζουμε;


Απλά,
μού φαίνεται λίγο ύποπτο
το γεγονός ότι είμαι ο μόνος που ψάχνει για σωσίβιο.


Αν τύχει,
-λέω-
αν τύχει κι ανακαλύψω,
αργά ή γρήγορα, μια μέρα,
πως ήταν όλα ένα ψέμα,


τότε...


τότε θα ανοίξω διάπλατα το στόμα μου,
κι ολόκληρη η Γη
θα κλονιστεί συθέμελα
από την ΚΡΑΥΓΗ μου.


Ο ουρανός θα πέσει σε θραύσματα
και θα κόψει όλους τούς ψεύτες γύρω μου.


Αχ, και τότε...


και ο Θεός ο ίδιος
θα μείνει ακάλυπτος.
Δε θα μπορεί πια να με εξετάζει
πίσω από το γαλάζιο αδιαφανές του τζάμι.


Και δε θα είμαι πια το πιόνι
στο παιχνίδι κανενός!

Photo credits