Το κόκκινο μπουφάν

Σάββατο, 12/12/2009

(Τελευταίο βράδυ στα Ρίζια.)

Διπλές στρατιωτικές μάλλινες κάλτσες μέσα σε παπούτσια πολιτικά

που μετρούν βήμα-βήμα το βάθος τού χιονιού.

Ένα χιόνι βιαστικό που ήρθε να με προλάβει χτες το βράδυ,

μαζί με τούς νέους.

Σκυφτός εγώ, με το βλέμμα πάνω στο στρωμένο πεζοδρόμιο,

επιστρέφοντας για τελευταία φορά από έξω,

και με το μυαλό γεμάτο αποχαιρετισμούς.

Όλα γύρω στολισμένα˙ χρωματισμένη Χριστούγεννα η νύχτα˙

και πίσω από μια αδιαφανή τζαμένια πόρτα,

σ’ ένα από τα τελευταία σπίτια τού χωριού,

η φωνή ενός μικρού κοριτσιού:

- Μαμά, ποιος είναι αυτός ο άνθρωπος;

Ένα χαμόγελο στο πρόσωπό μου, γιατί κλεισμένος καθώς είμαι μέσα στο κατακόκκινο μπουφάν μου, μαντεύω τη δεύτερη σκέψη μέσα στο παιδικό μυαλό…

Κι αναρωτιέμαι:

- Μα καλά, πότε πρόλαβαν να μακρύνουν από το πρωί; 

Photo credits