Μια θάλασσα μικρή



μι­ θά­λασ­σα μι­κρ
πι­κρ σ' ­πο­χαι­ρέ­τη­σε,
σ πε­ρι­μέ­νει...
μι­ θά­λασ­σα μι­κρ





Ε­ναι κι θά­λασ­σα,
λ­μυ­ρ με­λαγ­χο­λί­α ­π μα­κρι­ά…

Πη­γαί­νει κι ρ­χε­ται,
λ­λ δ μέ­νει…

Πη­γαί­νει κι ρ­χε­ται,
μ δ σ φέρ­νει…




(στις αναμνήσεις που φορτώνονται τα πλοία)




Μια θάλασσα μικρή
Στίχοι / Μουσική: Διονύσης Σαββόπουλος

6 σχόλια:

Roadartist είπε...

Πολύ όμορφο..
Το άκουγα εχτές αυτό το τραγούδι.. Καλησπέρα Δημήτρη!

MYSTELIOS είπε...

Χάρηκα που βρήκα την πόρτα σου , είδα φως , κτύπησα , μπήκα και βρήκα τόση μεγάλη ομορφιά !!! καλή συνέχεια...

karkinos7 είπε...

Υπέροχο τραγούδι και υπέροχη ερμηνεία της.
Την Καλησπέρα μου.
Καλό Σου απόγευμα!

Dimitris A. είπε...

Παιδιά, καλησπέρα Σας!
Πάντα ευπρόσδεκτοι!
Τιμή μου να σας υποδέχομαι στο κατώφλι...

Seirios είπε...

Αὔγουστος, φῶτα στήν παραλία
τά πλοῖα φεύγουν γιά τά νησιά.
Φεύγουν οἱ φίλοι, φεύγουν τά πλοῖα.
Μέ γέλασες καί εἶναι ἀργά.

Ἦρθε ὁ Σεπτέμβρης, ἦρθε ὁ χειμώνας
στήν παραλία τή σκοτεινή.
Χάθηκα μέσα στή ζωή μου,
χάθηκες μέσα στή βροχή...


Ἀντί ὁποιουδήποτε ἄλλο σχολίου, οἱ στίχοι τῆς Λ. Ἀναγνωστάκη ἀπό τό θεατρικό ἔργο Διαμάντια καί Μπλούζ.

Διαμάντια και Μπλουζ

ΥΓ.1 Σήμερα ὄφειλα μεγαλύτερη ἀναρτησα ἀλλά πρίν ξεκινήσω νά γράφω, πέρασα μία βόλτα ἀπό τά μπλογκς ποῦ διαβάζω συστηματικά. Τελευταῖος σταθμός τό δικό σου. Ὅσο κι ἄν σου φανεῖ ἀξιοπερίεργο ἐκεῖνο τό

«Πηγαίνει κι ἔρχεται,
μά δέ σέ φέρνει…»

μέ ἀποσυντόνισε! Εἶναι οἱ μικρές λέξεις ποῦ μᾶς θυμίζουν τήν πικρή ἀλήθεια.

ΥΓ. 2 Σήμερα ἀνακάλυψα πώς μίαν ἀνάρτηση τοῦ περασμένου Φλέβαρη, εἶχε «κατέβει» (ἀνγνωστό πώς…). Ξαναδιαβάζοντας λοιπόν τή Συνέντευξη ξεχάστηκα…

ΥΓ. 3 Τό «Μάνα μου» ἀπό τίς ἀδερφές Βουγιουκλή ἐξαιρετική ἐπιλογή! Γιά τίς δύο αὐτές φωνές ἔχω μιλήσει (καί μαγευτεῖ!) ἕνα χρόνο πρίν. Μέ πῆγες πίσω…

mahler76 είπε...

υπήρχε τηλεόραση την παλαιολιθική εποχή που η Απόλυτη δεν ήταν κάν Απόλυτη και ήταν και 20 ετών????